Opis kamienia
Obsydian (izofir) łac. lapis obsidianus – kwaśna skała wylewna, złożona niemal wyłącznie ze szkliwa wulkanicznego, zawiera do 1% wody. Naturalne szkło powstaje w wyniku natychmiastowego stygnięcia magmy (lawy). Skład chemiczny (głównie dwutlenek krzemu) związany jest z typem lawy i obejmuje bardzo wiele form, od obsydianu ryolitowego po fonolitowy. Ulega rekrystalizacji, przyjmując wygląd zwyczajnej, drobnoziarnistej skały.
Nazwa, wprowadzona przez Teofrasta w 320 r p.n.e., wywodzi się, według różnych interpretacji, od:
- imienia Obsiusza – Rzymianina, odkrywcy tej skały (Pliniusz Starszy, Historia naturalna 36, 67, 196n) lub
- plemienia Obsius, zamieszkującego niegdyś tereny obecnej Etiopii.
Rodzaje obsydianu:
- falisty – rysunek przedstawiający pofałdowane wstęgi, smugi (najbardziej znany z Maksyku).
- iryzujący (tęczowy) – wykazuje żarzącą się iryzację o barwach: złocistej, zielonej, niebieskiej, purpurowej (najpiękniejsze okazy pochodzą z Meksyku, USA, Islandii, stanowi ceniony kamień jubilerski i kolekcjonerski).
- śnieżny (kwiatowy) – handlowa nazwa czarnego obsydianu zawierającego liczne białe krystality układające się w kształt płatków śniegu lub kwiatów. Najpiękniejsze okazy pochodzą z USA – Utah.
- kwitnący – czarny, podobny do obsydianu śnieżnego, zawiera liczne białe sferolity. Pochodzi z Nevady (USA).
- onyksowy – odznacza się występowaniem naprzemianległych jasnych i ciemnych warstewek lub wstęg, podobnych jak w onyksie.
- połyskliwy – odznacza się metalicznym odblaskiem lub „skrzącym się” połyskiem wywołanym przez bardzo drobne pęcherzyki gazowe lub mikrolity.